جهل مرکب وتنبلی و بی دغدغه بودن، انسان را به جایی می کشاند که بالاترین ولی خدا را تنها می گذارد.

راستی اگر همراهان رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم همچون ما بودند، چیزی از دین حق باقی می ماند؟ما باید مال وجانمان را را در راه دین فدا می کردیم امادر کودکی مشغول بازی بودیم، در نوجوانی وجوانی گرم درس و دانشگاه و بعد از آن گرفتار درد معاش.

 در رکاب پیامبر خدا صلی الله علیه واله بودیم و با پدران وفرزندان وبرادران وعموهای خود جنگ می کردیم.، که این مبارزه بر ایمان وتسلیم ما می افزود، وما را در جاده ی وسیع حق و صبر وبردباری برابرنا گواری ها وجهاد و کوشش برابر دشمن، ثابت قدم می ساخت.

...پس آنگاه که خدا راستی و اخلاص ما را دید، خواری وذلت را بر دشمنان ما نازل وپیروزی را به ما عنایت فرمود، تا آنجا که اسلام استحکام یا فته فراگیر شد ودر سرزمین های پهناوری نفوذ کرد.

به جانم سوگند! اگر ما در مبارزه مثل شما بودیم، هرگز پایه ای برای دین استوار نمی ماند و شاخه ای از درخت ایمان سبز نمی گردید.

نهج البلاغه- خطبه 56