...و من حالا حتی به سختی میگویم پدر و مادرم به فدایت از وقتی دیده ام که امیرالمومنین فرموده: پدر و مادرم به فدای حسین مقتول به کربلا
ومن وقتی خطبه شما در روز عاشورا را خواندم، فهمیدم که سرانجام فتنه و تبلیغات غلط چیست؟؛ اینکه مقابل امام بایستند و بگویند: تو دروغ میگویی! همان حرفی که این روزها مد شده است به یکدیگر بگویند.
...شاید به اصحابتان راهی بیابم که دستم از دامان رفیع شما کوتاه است. همان اصحابی که امام معصوم خطاب به آنان فرموده است: بابی انتم و امی طبتم و طابت الارض التی فیها دفنتم. یا لیتنا کنّا معکم!
همان اصحابی که معصوم فرمود هیچ قومی خدا شناس تر از آنان نیست. همانان که امیرالمونین فرمود هیچ یک از گذشتگان و آیندگان به آنان نخواهند رسید.
امیری یا حسین! مرا به دست یکی از انصارت تربیت کن.

قال علیٌّ علیه السلام : بأبی واُمّی الحسین المقتول بظهر الکوفة ،والله لَکَأنّی أنظر إلى الوحْش مادّة أعناقها على قبره من أنواع الوحش یبکونه ویَرْثُونَه لیلاً حتى الصّباح
کتاب کامل الزیارات

خطبه ای از امام حسین علیه السلام در روز عاشورا
وبعد أن صف ابن سعد أصحابه للحرب، دعا الحسین (علیه السلام) براحلته فرکبها، ونادى بصوت عال یسمعه جلهم: أیها الناس اسمعوا قولی، ولا تعجلوا حتى أعظکم بما هو حق لکم علیَّ، وحتى أعتذر إلیکم من مقدمی هذا وأعذر فیکم، فإن قبلتهم عذری، وصدقتم قولی، وأعطیتمونی النصف من أنفسکم، کنتم بذلک أسعد ولم یکن لکم علی سبیل، وإن لم تقبلوا منی العذر، ولم تعطونی النصف من أنفسکم (فاجمعوا أمرکم وشرکاءکم ثم لا یکن أمرکم علیکم غمة ثم اقضوا إلی ولا تنظرون إن ولیی الله الذی نزل الکتاب وهو یتولى الصالحین).

ولما سکتن حمد الله وأثنى علیه، وصلى على محمد وعلى الملائکة والأنبیاء، وقال فی ذلک ما لا یحصى ذکره، ولم یسمع متکلم قبله ولا بعده أبلغ منه فی منطقه، ثم قال: الحمد لله الذی خلق الدنیا فجعلها دار فناء وزوال، متصرفة بأهلها حالاً بعد حال، فالمغرور من غرته، والشقی من فتنته، فلا تغرنکم هذه الدنیا فإنها تقطع رجاء من رکن إلیها وتخیب طمع من طمع فیها، وأراکم قد اجتمعتم على أمر قد أسخطتم الله فیه علیکم، وأعرض بوجهه الکریم عنکم، وأحلّ بکم نقمته، وجنبکم رحمته، فنعم الرب ربنا وبئس العبید أنتم، أقررتم بالطاعة، وآمنتم بالرسول محمد (صلى الله علیه وآله وسلم)، ثم إنکم زحفتم إلى ذریته وعترته تریدون قتلهم لقد استحوذ علیکم الشیطان فأنساکم ذکر الله العظیم، فتباً لکم ولما تریدون، إنا لله وإنا إلیه راجعون، هؤلاء قوم کفروا بعد إیمانهم فبعداً للقوم الظالمین.
أیها الناس: انسبونی من أنا، ثم ارجعوا إلى أنفسکم وعاتبوها، وانظروا هل یحل لکم قتلی، وانتهاک حرمتی، ألست ابن بنت نبیکم وابن وصیه وابن عمه، وأول المؤمنین بالله، والمصدق لرسوله بما جاء من عد ربه؟ أو لیس حمزة سید الشهداء عم أبی؟ أو لیس جعفر الطیار عمی؟ أو لم یبلغکم قول رسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم) لی ولأخی: هذان سیدا شباب أهل، ویضرّ به من اختلقه وإن کذبتمونی فإن فیکم من أن سألتموه عن ذلک أخبرکم، سلوا جابر بن عبد الله الأنصاری وأبا سعید الخدری وسهل بن سعد الساعدی، وزید بن أرقم بن مالک، یخبرونکم أنهم سمعوا هذه المقالة من رسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم) لی ولأخی، أما فی هذا حاجز لکم عن سفک دمی؟
فقال الشمر: هو یعبد الله على حرف إن کان یدری ما تقول:
فقال له حبیب بن مظاهر: والله إنی أراک تعبد الله على سبعین حرفاً، وأنا أشهد أنک صادق ما تدری ما یقول: قد طبع الله على قلبک.
ثم قال الحسین (علیه السلام): فإن کنتم فی وشک من هذا القول، أفتشکون فیّ أنی ابن بنت نبیکم؟ فوالله ما بین المشرق والمغرب ابن بنت نبی غیری فیکم ولا فی غیرکم، ویحکم أتطلبونی بقتیل منکم قتلته؟ أو مال لکم استهلکته؟ أو بقصاص جراحة؟
فأخذوا لا یکلمونه.
فنادى (علیه السلام): یا شبث بن ربعی، ویا حجار بن أبجر، ویا قیس بن الأشعث، ویا زید بن الحارث، ألم تکتبوا إلی أن أقدم، قد أینعت الثمار، واخضرّ الجناب، وإنما تقدم على جند لک مجندة؟

فقالوا: لم نفعل.فقال (علیه السلام): سبحان الله، بلى والله لقد فعلتم
، ثم قال: أیها الناس إذا کرهتمونی فدعونی انصرف عنکم إلى مأمن من الأرض.
فقال له قیس بن الأشعث: أو لا تنزل على حکم بنی عمک، فإنهم لن یروک إلا ما تحب، ولن یصل إلیک منهم مکروه؟
فقال (علیه السلام): أنت أخو أخیک، أترید أن یطلبک بنو هاشم أکثر من دم مسلم بن عقیل، لا والله لا أعطیهم بیدی إعطاء الذلیل، ولا أفرّ فرار العبید، عباد الله إنی عذت بربی وبربکم إن ترجمون أعوذ بربی وبرکم من کل متکبر لا یؤمن بیوم الحساب.
ثم إنه علیه السلام أناخ راحلته فعقلها عقبة بن سمعان

  الامام حسین بن علی علیه السلام
کتاب بشاره المصطفی صلی الله علیه و اله لشیعه المرتضی علیه السلام

کتاب شب عاشورا در حدیث و ادبیات

سخنانی از حضرت امام حسین علیه السلام