اول. وعباده المکرمین

اول قرار بود اسم اینجا عبد باشد اما نشد.رجوع به زیارت جامعه و دیدن عبارات « وساسه العباد» و« وعباده المکرمین الذین لا یسبقونه بالقول وهم بامره یعملون» نام «عباد» را به ذهنم آورد. چرا درباره ی اسم،حرف می زنم؟ چون نام، هدف ومنطق را تا حد زیادی مشخص می کند.« عباد» عباد شده است که بگوید قرار بر بندگی است. فرد وجامعه هر دو باید بنده باشند. واینکه فقط بنده ها آزادند.

  دوم. اول بنا نبود که بسوزند عاشقان...

همین اول بگویم که من خیلی دل خوشی از اینترنت ندارم. شبکه ای جهانی که از ابزارهای نظام سلطه است. رسانه ای که سرشار از شهوت انگیزها وکفرآمیزهاست. وجدای از همه ی اینها، ذاتش مشکل دار است! حتی اگر خوب از آن استفاده کنی!! انشاء الله در باب برائت از اینترنت بعدها به تفصیل سخن خواهم گفت.

اما آنچه مرا به را اندازی «عباد» واداشت،کمی دغدغه بود. میدان را نمی توان خالی کرد ودودستی به بی بند وبارها ومعاندان سپرد. لذا «عباد» در این شب مبارک( شب اول ماه رجب) که از زیباترین شبهای بندگان است به روز می شود تا در حد توان، حرف های بندگان خدا را بیان کند. وحتما می دانید که همه ی بنده ها انقلابی هستند!!!!

   سوم. امامی که بنده بود

اگر بنا باشد یکی از عباد را برای بنده شدن الگو قرار دهیم؛ احق که بهتر از امام خمینی پیدا نخواهیم کرد. امام، عرفان ومعنویت را با مبارزه وسیاست آمیخت. امام از آنهایی نبود که اخلاق ومعنویت از اورا از هجوم علیه استکبار باز دارد و امام از آنهایی نبود که کار ورهبری دنیای اسلام اورا از خانه وخانواده دور کند. امام در برابر کودکان چون کودکی مهربان ونرم خو بود ودر برابر دشمنان دین، مقتدر ومتکبر. الگوی ما حضرت امام است.

 چهارم. تا در میکده شادان وغزل خوان بروم

از همین امشب بد مست شده ایم. آنکه با او بین حق وباطل فرق می افتد، از خانه ی خدا خواهد آمد. آنها که طواف می کنند، به گرد محل ولادت علی( علیه السلام) می گردند. البته شهیدان به دور سرش گشتند وجانشان را فدایش کردند.

یاعلی