مرحوم قیصر امین پور نوشته ای بس ارزشمند دارند که در آنجا به پنج پرسش درباره ی شعر وشاعر  جواب می دهند،البته عنوان نوشته پنج پرسش بی پاسخ است.اگر عمری باشد وتوفیقی،از محضر جناب ایشان بوسیله« پنج پرسش بی پاسخ » بهره خواهیم برد.غرض اینکه استاد ارجمند، جلوی هر چیزی یک چیست گذاشتن و به دنبال تعریف جنس و فصلی برای آن گشتن را اشتباه می دانند. شعر هم از همان چیز هاست.

عباد از این به بعد اشعار شاعران معاصر وغیر را معاصر را در برنامه ی نوشته هایش قرار خواهد داد.

یا رب از دلٌ مشرق نور هدایت کن مرا

از فروغ عشق،خورشید قیامت کن مرا

تا به کی گَرد خجالت زنده در خاکم کند

شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا                     

خانه آرایی نمی آید زمن همچون حباب

موج بی پروای دریای حقیقت کن مرا

استخوانم سرمه شد از کوچه گردانی های حرص

خانه دار گوشه ی چشم قناعت کن مرا

چند باشد شمع من بازیچه ی دست فنا؟

زنده ی جاوید از دست حمایت کن مرا

خشک بر جا مانده ام چون گوهر از افسردگی

آتشین رفتار چون اشک ندامت کن مرا

گرچه در صحبت همان در گوشه ی تنهاییم

از فراموشان امن آباد ِعزلت کن مرا

از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم

تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا

در خرابی هاست چون چشم بتان،تعمیر من

مرحمت فرما ز ویرانی عمارت کن مرا

از فضولی های خود صائب خجالت می کشم

من که باشم تا کنم تلقین که رحمت کن مرا؟

صائب